कविता : रातो मान्छे र मौन

Last Updated Date: August 15, 2020 at 7:06 pm

• देवेन्द्रकिशोर ढुंगानाहामी सम्भावनाका घेराभित्र
  मौनता साँधेर बाँचेका छौ
  आत्म दाह र पराधिनताको बिरुध्द
  युद्ध लडनुको बिकल्प
  अनगिन्ति मौनतालाई कुल्चेर
  छाती थापी दिने हाम्रो स्वाभिमान
  र बहादुरीको
  बर्चस्वलाई बचाउन बाहेक
  हामीसँग
  जड शान्ति र बुध्दको समर्पण
  मण्डित छ ।
  राता मान्छेहरु पाइतालाहरुमा
  सास फुकेर
  संघर्षशील यात्रामा
  मनभरी आँधी सल्काएर
  अनन्त दौडसम्म
  अनिवार्य मौन भई दिनु पर्ने ।
  स्मृतिलाई रातो खोपीमा राखेर
  मृत्यु वरण गर्नुपर्ने
  सम्पूर्ण आकाँक्षाको गहिराईभित्र
  नजन्माऊ महाभारतका प्रहरहरु
  दुर्घटनामा मर्नेहरु अस्वीकार्य
  स्वच्छताभित्र पनि दुर्गन्धित छ।
  हामीलाई अँध्यारोमा साटासाट हुने
  मौनतालाई सजाउनु छ
  मौनलाई भावनाको कदरमा टाँगेर
  मौनतालाई सम्मान दिनु पर्ने
  बन्चरोले घुँडा ताक्ने हाम्रो परम्परा
  र जड्यौरीलाई
  खापैखापमा थन्काएर
  छाती थापी दिनु पर्ने
  हाम्रो बहादुरी
  बम, गोला र बारुदले
  अब समयलाई बदल्न
  एक पटक बेस्सरी धक्का दिन उठौं।
  – भद्रपुर (झापा )

यो सामग्री सेयर गर्नुहोस